Poprzednie edycje
MHP/ WXCA
Przez piętnaście kolejnych edycji Konferencji, poczynając od roku 2009, poddawaliśmy pod dyskusję najważniejsze problemy wiążące się z rekonstrukcją i rewitalizacją całych zespołów zabudowy historycznej oraz poszczególnych obiektów realizowanych w strefie ochrony konserwatorskiej obszarów zurbanizowanych w Polsce.
Obiekty historyczne są w podobny sposób przywracane do użytku w całej Europie. Bardzo pieczołowicie rewitalizowane na zewnątrz budynki publiczne, w swoich wnętrzach odsłaniają szeroki wachlarz kolejnych zmian dokonanych w przeszłości, zharmonizowanych z nowym, lecz niezmiernie starannie i minimalistycznie wyartykułowanym wyposażeniem. Obie te warstwy dzieli jednak duży dystans fizyczny. Ten sposób zachowania śladów przeszłości wymaga jednak szczególnej erudycji i zarazem twórczej intuicji.
Główne nurty dyskusji
Jak nowo tworzona architektura może zaistnieć w kontekście historycznym – podkreślając jego ramy, wprowadzać jednocześnie nowe, cenne relacje przestrzenne, funkcjonalne i ekologiczne.
1. Czy nowe otoczenie, czyli tworzony od nowa kontekst architektoniczny, powinien respektować wartości, reguły, skalę i logikę formalną zastanego, izolowanego wcześniej obiektu historycznego.
2. W jaki sposób na nowo kreowany związek starej i nowej architektury może wpłynąć na podwyższenie estandardu życia jej użytkowników i mieszkańców. Jakich metod projektowania formy i funkcji należy użyć, by cel ten osiągnąć.
3.Jaką rolę przypisać elementom zielonym, obiegowi wody/ zapanować nad wzrastającą temperaturą miast w oparciu o historyczne metody i najwocześniejsze materiały i technologie.
4. Czy można mówić o pewnym standardzie ekologicznym, wynikającym z łączenia starych i nowych elementów architektonicznych i krajobrazowych? Czy z przecięcia i łączenia tych dwóch światów architektury mogą wynikać nowe normy współistnienia.
5. Jak przygotować proces inwestycyjny i jak ograniczyć uboczne skutki procesu rewitalizacji oraz nowych inwestycji na obszarze zabytkowym.
Pytania obecne od I Konferencji w 2009 roku. Z każdym rokiem odpowiedzi na nie stają się nieodzowne w dobie coraz trudniejszych wyzwań towarzyszących gospodarczej i politycznej teraźniejszości i przyszłości.
1. Zasady prawne regulujące współpracę inwestor – architekt – konserwator. Czy istnieją pola kompromisu?
2. Analiza finansowa inwestycji komercyjno-biurowej w obiektach zabytkowych w Polsce. Czy to się opłaca przy wszystkich ograniczeniach i obecnym prawodawstwie? Czym kierują się inwestorzy angażując się w tego typu inwestycje?
3. Rewitalizacja obiektów biurowych wpisanych na listę zabytków. Aspekt prawny, inwestycyjny, konserwatorski.
4. Współpraca z konserwatorem zabytków. Dialog czy monolog? (Przykłady pozytywnych i negatywnych rozwiązań).
5. Wpis do rejestru zabytków — szansa na rozwój czy powolną dewastację obiektu?
6. Nowoczesne obiekty i projekty urbanistyczne w„ostrej strefie konserwatorskiej”, jakie kryteria stosować?
7. Zasady współpracy między urzędem a developerem. Gdzie kończy się inwestycja, a zaczyna strefa miejska?
8. Nowoczesne materiały i technologie w najcenniejszych pomnikach dziedzictwa narodowego — w jakim zakresie można je stosować? A także prezentacje najciekawszych projektów, realizacji i adaptacji konserwatorskich w Polsce w latach 2020- 2024.